دکتر علی حسینی و خانواده‌اش همراه با یک تیم پزشکی از شهر برلین به شهر سنجار عراق سفر می‌کنند تا به افراد آن شهرِ کردنشین، خدمات پزشکی ارائه بدهند.
ولی با حمله داعش به این شهر همه چیز بهم می‌خورد و این تازه سرآغاز ماجرای کتاب است...
"معصومه راهپیما" به خوبی در این کتاب به مسائلی مربوط داعش و حمله‌ی آنها به مردم بی‌پناه و کشت و کشتارِ مردان  و ظلم‌هایی که در حق مردم به خصوص زنان کرده بودند به نمایش درآورده و از آسیب‌هایی که به روح و روان و جسم زنان نجات یافته، زده شده به نگارش درآورده است.
کتاب در کنار همه‌ی این مسائل دردناک هرچند واقعی، عاشقانه‌ای لطیف و آرام دارد.
نویسنده به زیبایی از پس فضاسازی داستان خصوصا در قسمت‌های حمله‌ی داعش به شهر سنجار، بر آمده است به طوری‌که صحنه‌های آن را می‌توانید تجسم کنید.
اگر به‌دنبال کتابی با سوژه‌ای جدید و با بعد اجتماعی زیاد، "پریشانی ماه"را از دست ندهید.

 

برشی از کتاب:

من بودم، همیشه بودم اما تو منو نمی‌دیدی. اولش به عنوان یه دختر شکست‌خورده یا یه هم‌خون دوستت داشتم. شاید ترحم‌وار. اما بعد دیدم درگیرت شدم. درگیر نگاهت، کلامت و آرامشت. تو طوفان‌زده‌ای بودی که به من آرامش دادی. بعد یهو دیدم تا می‌بینمت قلبم تند می‌زنه. دیگه بازیچه نمی‌خواستم. تو رو می‌خواستم. تو ماه پریشون من بودی...