"سرکش" حکایت عشق و هوس است. داستان وصال، مادری مجرد که در اوج زنانگی‌اش مرد شده تا که برای تک دخترش نیکی بجنگد. نیکی که سرانجام یکی از چندین اشتباه زندگی گذشته وصال است. حال زمانی که نیکی فقط هشت سال دارد، پاشا به همراه دوست دخترش بعد از چندین سال از ترکیه به ایران باز می‌گردد. مردی که در گذشته‌ی وصال چندان بی نقش نیست.
مضمون‌ کتاب اشتباهات است. اشتباهاتی در گذشته که حتی زمان هم علاج آن‌ها نیست و اثرشان تا سالیان سال بر روی آینده و حال باقی می‌ماند.
داستان در زمان حال پیش می‌رود اما گاهی فلش بک به گذشته‌ی وصال می‌زند تا زندگی گذشته‌ی او را به مخاطب نشان دهد.
نویسنده، خواننده را با شخصیت پردازی خاکستری روبه‌رو می‌کند تا که جایی برای قضاوت نگذارد.
قلم نویسنده ادبی و داستان از دید سوم شخص است و شاید کم‌تر کسی با این نوع نگارش ارتباط برقرار کند اما نویسنده از قدرت قلم خوبی برخوردار است.
می توان گفت که کتاب فضاسازی نسبتا خوبی دارد.
کتاب از روندی متوسط تا آخر داستان بهره‌مند است؛ روندی که نه هیجان و سرعت خاصی دارد و نه کندی خسته کننده‌ای.

برشی از کتاب:

"چی می‌شد زن می‌شد... زنی با موهای بافته... با دست‌های لاک خورده و پوستی ابریشمین در لباسی سفید... با تنی با بوی خاک باران خورده، چه می‌شد زن می‌ماند، تا شعرش را بگویند تا تارتار موهایش مصراعی شود و دلی بلرزاند؟ مرد شده بود... در اوج زن بودن مرد شده بود،‌ مردی بی‌اختیار که از هر طرف دست بیخ گلویش گذاشته بودند. مرگ قشنگ‌ترین اتفاق دنیایش نبود؟"