صفحات روزگار گاه دو عاشق را از هم می‌گیرد…
هفت سال بعد دست قسمت باز آن‌ها را سر راه هم قرار می‌دهد
و انگار سرنوشت خواب‌هایی برایشان دیده است…
در این میان بهار خبر ندارد که صدرایش گرگ شده است و
دندان تیز کرده برای زمستانی کردن بهار…!

 

برشی از کتاب:

چشم‌هایم از گره‌ی کراواتش بالاتر رفت، صورتش برعکس همیشه صاف صاف بود، بدون هیچ ته‌ریشی، لب‌های موزونش باز تکان خورد:
-دارم اولتیماتوم آخر رو بهت میدم! اگه حرکت کنم دیگه تمومه، تا ابد تمومه. تا نفس آخر... تو میشی جزو دارایی من! و من این‌قدر خسیسم که از یه ذره از داراییم دست نکشم.
فکر و بدنم گیج شدند، بین حس خوب و بد معلق ماندند. گفت:
-اگه این فرصت بگذره شاید بارها و بارها حسرت برگشتن این لحظه رو بخوری. زمان و‌ مکانی که می‌تونستی خودت رو از این مهلکه بیرون بکشی...