چه قدر راحت از رفتن حرف می زند، چه قدر راحت از تنهایی ام می گوید. من با تمام سختی ها و زندگی پا در هوایم، با تمام شکستن هایم باز هم به زندگی، به بودن امید دارم.
نمی خواهم به همین راحتی تمام شوم. هرقدر هم که آن دنیا را دوست داشته باشم، باز هم این دنیا و زندگی نکردن حیف است!
زندگی هنوز قشنگی هایش را دارد. همه اش تنهایی، بی کسی و نداری که نیست. یک وقت هایی آدم درست وسط مصیبت با صدای صبح به خیری که در خانه می پیچید، شاد می شود.
هنوز خیلی دلیل برای زندگی کردن داریم. ما با تمام مشکلات و سختی ها، هنوز با گذشتن پی در پی فصل ها و چیدن توت حیاط احساس لذت می کنیم.
ما هنوز هر دو به بودن و وجود هم نیاز داریم.