وقتی نتونی برای دنیای خودت حاکم باشی، دیگران سر رشته‌ی زندگیت رو دستشون می‌گیرن و جات تصمیم می‌گیرن...

نهال از آن دسته آدم‌های ساده‌ی روزگار  است که چوب سادگی اش رو می‌خورد.. ذات خوبش باعث ایجاد اشتباه برایش می‌شود، اشتباهی که مثل پیچک دست و پایش رو می‌بندد تا برای رفع آن مادرش برایش تصمیم بگیرد... 

فوت خواهرش راه تصمیم‌گیری را برای مادرش هموار می‌کند... شاید خواست خدا بود که خواهرش فوت کند و امیرسام، شوهر خواهرش، با یک بچه چند روزه، رو بیاورد به نهال...
زندگی بالا پایین زیاد دارد خصوصا برای امیرسام... دخترش طلا... نهال...

 ولی نهال توانست از پسش بربیاید و افسار زندگی از دست رفته‌اش را دستش بگیرد و به بازی برگردد و مهره‌های شطرنج را به نفع خودش به حرکت در بیاورد...

 

برشی از کتاب:

برای منی،می خوام ببیمنت... به چشمام نگاه کنی،اون طوری که به چشمای هیچ کس تا حالا نگاه نکردی،اون طوری که من آرزومه...
سر بلند کردم،نمی دانستم از چه مدل نگاهی حرف می زند...
چقدر جمله اش آزار دهنده و در عین حال شیرین بود! چشمان سیاه و معمولی اش پر از امنیت خاطر بود،کی توانستم عشق را در عمق چشمانش ببینم. نیاز به حمایت عاطفی اش داشتم.این مرد،از آن من بود؟...